این زن کسی را ندارد تا سوگواری بیاید؟
یک گوشه اشکی بریزد یا از کناری بیاید؟
او غربت آفتاب را حس میکرد
در حادثه، التهاب را حس میکرد
مهمان ضیافت خطر هیچ نداشت
آنگاه که میرفت سفر هیچ نداشت
خونین پَر و بالیم؛ خدایا! بپذیر
هرچند شکستهایم، ما را بپذیر
کنار دل و دست و دریا، اباالفضل
تو را دیدهام بارها، یا اباالفضل
آیینه و آب، حاصل یاد شماست
آمیزۀ درد و داغ، همزاد شماست
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم
اى بسته بر زيارت قدّ تو قامت، آب
شرمندهٔ محبّت تو تا قيامت، آب
چه جانماز پی اعتكاف بر دارد
چه ذوالفقار به عزم مصاف بر دارد
این آستان كه هست فلك سایهافكنش
خورشید شبنمیست به گلبرگ گلشنش