غم کهنۀ در گلویم حسین است
دم و بازدم، های و هویم حسین است
صدای بال ملائک ز دور میآید
مسافری مگر از شهر نور میآید؟
کودکی سوخت در آتش به فغان، هیچ نگفت
مادری ساخت به اندوه نهان، هیچ نگفت
شکست باورت، ای کوه! پشت خنجر را
نشاند در تب شک، غیرت تو باور را
در تیررس است، گرچه از ما دور است
این مشت فقط منتظر دستور است