دیدیم میانِ سبزهها رنگ تو را
در جاریِ جویبار، آهنگِ تو را
از کار تو تا که سر درآورد بهشت
خون از مژگان تر درآورد بهشت
این ابر پُر از بهار مهمانِ شماست
صبح آمده و نسیم، دربانِ شماست
در لشکر تو قحطیِ ایمان شده بود
دین دادن و زر گرفتن آسان شده بود
با دیدن تو به اشتباه افتادند
آنها که سوی فرات راه افتادند
آه کوفه چقدر تاریک است
ماه دیگر کنار چاه نرفت
آسمان بیشک پر از تکبیرة الاحرام اوست
غم همیشه تشنۀ دریای ناآرام اوست
دیر شد دیر و شب رسید به سر
یارب! امشب نکوفت حلقه به در
نام تو عطر یاس به قلب بهار ریخت
از شانههای آینه گرد و غبار ریخت
سجادۀ خویش را که وا میکردی
تا آخر شب خدا خدا میکردی
یک لحظه شدیم خیره تا در چشمت
دیدیم تمام درد را در چشمت
کمتر کسیست در غم من، انجمن کند
از من سخن بیاورد، از من سخن کند
لحظهٔ سخت امتحان شده بود
چقَدَر خوب امتحان دادی
دوباره بوی خوش مشک ناب میآید
شمیم توست که با آب و تاب میآید
عالم از شور تو غرق هیجان است هنوز
نهضتت مایهٔ الهام جهان است هنوز
روشن از روی تو آفاق جهان میبينم
عالم از جاذبهات در هيجان میبينم
گفتم چگونه از همه برتر بخوانمت
آمد ندا حبیبۀ داور بخوانمت