به رگبارِ ستم بستند، در باغِ حرم «دین» را
به خون خویش آغشتند چندین مرغ آمین را
از کار تو تا که سر درآورد بهشت
خون از مژگان تر درآورد بهشت
یاد تو گرفته قلبها را در بر
ماییم و درود بر تو ای پیغمبر
بین غم آسمان و حسرت صحرا
ماه دمیدهست و رود غرق تماشا
آهای باد سحر! باغ سیب شعلهور است
برس به داد دل مادری که پشت در است
آن سوی حصار را ببینیم ای کاش
آن باغ بهار را ببینیم ای کاش
کمتر کسیست در غم من، انجمن کند
از من سخن بیاورد، از من سخن کند
دوباره بوی خوش مشک ناب میآید
شمیم توست که با آب و تاب میآید
بگذار و بگذر این همه گفت و شنود را
کی میکنیم ریشهٔ آل سعود را؟
ای چشمههای نور تو روشنگر دلم
ای دست آسمانی تو بر سر دلم
گفتم چگونه از همه برتر بخوانمت
آمد ندا حبیبۀ داور بخوانمت