تیغ است و آتش است و هزاران فدایی است
هر جا که نام اوست هوا کربلایی است
آواز حزین باد، پیغمبر کیست؟
خورشید، چنین سرخ، روایتگر کیست؟
شبیه کوه پابرجایم و چون رود سیّالم
به سویت میدوم با کودکانی که به دنبالم
اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است
آن سو، همه برق نیزه و جوشن بود
این سو، دلی از فروغ حق روشن بود