هنگام سپیده بود وقتی میرفت
از عشق چه دیده بود وقتی میرفت؟
شرط محبت است بهجز غم نداشتن
آرام جان و خاطر خرم نداشتن
شادی ندارد آنکه ندارد به دل غمی
آن را که نیست عالم غم، نیست عالمی
تا چند عمر در هوس و آرزو رود
ای کاش این نفس که بر آمد فرو رود
چه شب است یا رب امشب كه شكسته قلب یاران
چه شبى كه فیض و رحمت، رسد از خدا چو باران