او غربت آفتاب را حس میکرد
در حادثه، التهاب را حس میکرد
بُرونِ در بنه اینجا هوای دنیا را
درآ به محفل و برگیر زاد عقبا را
مهمان ضیافت خطر هیچ نداشت
آنگاه که میرفت سفر هیچ نداشت
خونین پَر و بالیم؛ خدایا! بپذیر
هرچند شکستهایم، ما را بپذیر
آیینه و آب، حاصل یاد شماست
آمیزۀ درد و داغ، همزاد شماست
معشوق علیاکبری میطلبد
گاهی بدن و گاه سری میطلبد
چه جانماز پی اعتكاف بر دارد
چه ذوالفقار به عزم مصاف بر دارد