جز تو ای کشتۀ بیسر که سراپا همه جانی
کیست کز دادن جانی بخرد جان جهانی
ای که به عشقت اسیر، خیلِ بنیآدماند!
سوختگان غمت، با غم دل خُرّماند
یا شب افغان شبی یا سحر آه سحری
میکند زین دو یکی در دل جانان، اثری
حمد سزاوارِ آن خدای توانا
کآمده حمدش ورای مُدرِک دانا
خدایا، تمام مرا میبرند
کجا میبرندم، کجا میبرند؟
قامتت را چو قضا بهر شهادت آراست
با قضا گفت مشیت که: قیامت برخاست...
زندهٔ جاوید کیست؟ کشتهٔ شمشیر دوست
کآب حیات قلوب در دم شمشیر اوست
چه جانماز پی اعتكاف بر دارد
چه ذوالفقار به عزم مصاف بر دارد