این ابر پُر از بهار مهمانِ شماست
صبح آمده و نسیم، دربانِ شماست
در لشکر تو قحطیِ ایمان شده بود
دین دادن و زر گرفتن آسان شده بود
آه کوفه چقدر تاریک است
ماه دیگر کنار چاه نرفت
من زائر نگاه توام از دیار دور
آن ذرهام که آمده تا پیشگاه نور
سجادۀ خویش را که وا میکردی
تا آخر شب خدا خدا میکردی
دین را حرمیست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
دلی به دست خود آوردهام از آن تو باشد
سپردهام به تو سر تا بر آستان تو باشد
یک لحظه شدیم خیره تا در چشمت
دیدیم تمام درد را در چشمت
ای انتظارِ جاری ده قرن تا هنوز
بیتو غروب میشود این روزها هنوز
با نیت نگاه تو آغاز میکنم
احساس خویش را به تو ابراز میکنم
مست از غم توام غم تو فرق میکند
محو توام که عالم تو فرق میکند