تو را کشتند آنها که کلامت را نفهمیدند
خودت سیرابشان کردی مرامت را نفهمیدند
گفتیم وقت شادی و وقت عزا، حسین
تنها دلیل گریه و لبخند ما حسین
آنچه در سوگ تو اى پاکتر از پاک گذشت
نتوان گفت که هر لحظه چه غمناک گذشت
شادی ندارد آنکه ندارد به دل غمی
آن را که نیست عالم غم، نیست عالمی
کیسههای نان و خرما خواب راحت میکنند
دستهای پینهدارش استراحت میکنند
ندیدم چون محبتهای مادر
فدای شأن بیهمتای مادر
تا چند عمر در هوس و آرزو رود
ای کاش این نفس که بر آمد فرو رود