شادی ندارد آنکه ندارد به دل غمی
آن را که نیست عالم غم، نیست عالمی
اذانی تازه کرده در سرم حسّ ترنم را
ندای ربّنا را، اشک در حال تبسم را
شبی که صبح شهادت در انتظار تو بود
جهان، مسخّر روح بزرگوار تو بود
يك بار ديگر بازى دار و سر ما
تابيده خون بر آفتاب از پيكر ما
تا چند عمر در هوس و آرزو رود
ای کاش این نفس که بر آمد فرو رود