ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانهروز در ذکر و ثنا
حُسنِ یوسف رفتی اما یاسمن برگشتهای!
سرو سبزم از چه رو خونین کفن برگشتهای؟
بهنام آنکه جان را فکرت آموخت
چراغ دل به نور جان برافروخت
دیر شد دیر و شب رسید به سر
یارب! امشب نکوفت حلقه به در
اینگونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
برداشت به امیّد تو ساک سفرش را
ناگفتهترین خاطرۀ دور و برش را
اگرچه در شب دلتنگی من صبح آهی نیست
ولی تا کوچههای شرقی «العفو» راهی نیست
عالم از شور تو غرق هیجان است هنوز
نهضتت مایهٔ الهام جهان است هنوز
روشن از روی تو آفاق جهان میبينم
عالم از جاذبهات در هيجان میبينم