ز رویت نه تنها جهان آفریدند
به دنبال تو کهکشان آفریدند...
باز هم اربعین رسیده بیا
باز هم از تو بیخبر ماندم
زخمی شکفته، حنجرهای شعلهور شدهست
داغ قدیمی من از آن تازهتر شدهست
بیتاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
دل غریب من از گردش زمانه گرفت
به یاد غربت زهرا شبی بهانه گرفت
هرچند در شهر خودت تنهایی ای قدس
اما امید مردم دنیایی ای قدس