ای رهنمای گم شدگان اِهْدِنَا الصِّراط
وی نور چشم راهروان اِهْدِنَا الصِّراط
در دل شب خبر از عالم جانم کردند
خبری آمد و از بیخبرانم کردند
عاشقی در بندگیها سربهراهم کرده است
بینیاز از بندگان، لطف الاهم کرده است
از روی توست ماه اگر اینسان منوّر است
از عطر نام توست اگر گل، معطّر است
پرتوی از مهر رویت در جهان انداختی
آتشی در خرمن شوریدگان انداختی
ای آسمان به راز و نیازت نیازمند
آه ای زمین به سوز و گدازت نیازمند
مردان غیور قصّهها برگردید
یک بار دگر به شهر ما برگردید
هیچکس اینجا نمیفهمد زبان گریه را
بغض میگیرد ز چشمانم توان گریه را
خم ابروی تو محراب رکوع است و سجودم
بیخيال تو نباشد نه قيامم نه قعودم
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من
ز هرچه غير يار اَسْتغفرالله
ز بودِ مستعار استغفرالله