سکه شدن و دو رو شدن آسان است
آلودۀ رنگ و بو شدن آسان است
گر مرد رهی، میان خون باید رفت
از پای فتاده، سرنگون باید رفت
صدای بال ملائک ز دور میآید
مسافری مگر از شهر نور میآید؟
کودکی سوخت در آتش به فغان، هیچ نگفت
مادری ساخت به اندوه نهان، هیچ نگفت
فتنه اینبار هم از شام به راه افتادهست
کفر در هیئت اسلام به راه افتادهست
ای ز پیدایی خود بس ناپدید
جملۀ عالم تو و کس ناپدید
به نام آن که جان را نور دین داد
خرد را در خدادانی یقین داد...
به نام آن که ملکش بیزوال است
به وصفش عقلِ صاحب نطق، لال است
شکست باورت، ای کوه! پشت خنجر را
نشاند در تب شک، غیرت تو باور را
رفتی سبد سبد گل پرپر بیاوری
مرهم برای زخم كبوتر بیاوری
دل زنده شود کز تو حیاتی طلبد
جان باز رهد کز تو نجاتی طلبد