به رگبارِ ستم بستند، در باغِ حرم «دین» را
به خون خویش آغشتند چندین مرغ آمین را
یاد تو گرفته قلبها را در بر
ماییم و درود بر تو ای پیغمبر
بین غم آسمان و حسرت صحرا
ماه دمیدهست و رود غرق تماشا
گوش کن گوش، صدای نفسی میآید
مَشک بر دوش، از آن دور، کسی میآید
ای در منای عشق خدا جانفدا حسین
در پیکر مبارزه خون خدا حسین
دوباره لرزش دست تو بیشتر شده است
تمام روز تو در این اتاق سر شده است
این پرچمی که در همه عالم سرآمد است
از انقلاب کاوۀ آهنگر آمدهست
ای چشمههای نور تو روشنگر دلم
ای دست آسمانی تو بر سر دلم