خواهرش بر سینه و بر سر زنان
رفت تا گیرد برادر را عنان
صدای بال ملائک ز دور میآید
مسافری مگر از شهر نور میآید؟
اگر چه خانه پر از عکس و نام و نامۀ توست
غریب شهری و زخمت شناسنامۀ توست
کودکی سوخت در آتش به فغان، هیچ نگفت
مادری ساخت به اندوه نهان، هیچ نگفت
شکست باورت، ای کوه! پشت خنجر را
نشاند در تب شک، غیرت تو باور را
کارش میان معرکه بالا گرفته بود
شمشیر را به شیوهٔ مولا گرفته بود