میروی دریا دل من! دست خالی برنگردی
از میان دردها با بیخیالی برنگردی
ببین که با غم و اندوه بعد رفتن تو
میان معرکه ماییم و راه روشن تو
بار بر بستهای ای دل، به سلامت سفرت
میبری قافلۀ اشک مرا پشت سرت
بگو با من که در آن روز و در آنجا چه میدیدی؟
شهید من! میان تیر و ترکشها چه میدیدی؟
مگر نه اینکه همان طفل غزه طفل من است
چرا سکوت کنم سینهام پر از سخن است
ای در دلم محبت تو! هست و نیستم!
هستی تویی بدون تو من هیچ نیستم
تو از تبار بهاران، تو از سلالۀ رودی
تویی که شعر شکفتن به گوش غنچه سرودی
بحث روز است صحبت از غم تو
سرخ مانده هنوز پرچم تو
فرق دارد جلوهاش در ظاهر و معنا حرم
گاه شادی، گاه غم دارد برای ما حرم
اجازه هست کنار حرم قدم بزنم
برای شعر سرودن کمی قلم بزنم
از روی توست ماه اگر اینسان منوّر است
از عطر نام توست اگر گل، معطّر است
دیدی که چگونه من شهید تو شدم
هنگام نماز، رو سفید تو شدم
مردان غیور قصّهها برگردید
یک بار دگر به شهر ما برگردید
چشم خود را باز کردم ابتدا گفتم حسین
با زبانِ اشکهای بیصدا گفتم حسین