بیان وصف تو در واژهها نمیگنجد
چرا که خواهر صبری و دختر نوری
صدای بال ملائک ز دور میآید
مسافری مگر از شهر نور میآید؟
دیدن یک مرد گاهی کار طوفان میکند
لحظهای تردید چشمت را پشیمان میکند
کودکی سوخت در آتش به فغان، هیچ نگفت
مادری ساخت به اندوه نهان، هیچ نگفت
داشت میگفت خداحافظ و مادر میسوخت
آب میریخت ولی کوچه سراسر میسوخت
شکست باورت، ای کوه! پشت خنجر را
نشاند در تب شک، غیرت تو باور را
اینان که به شوق تو بهراه افتادند
دلسوختگان صحن گوهرشادند
پایان یکیست، پنجرهٔ آسمان یکیست
خورشید بین این همه رنگینکمان یکیست
آنسو نگران، نگاه پیغمبر بود
خورشید، رسول آه پیغمبر بود