بیان وصف تو در واژهها نمیگنجد
چرا که خواهر صبری و دختر نوری
صدای بال ملائک ز دور میآید
مسافری مگر از شهر نور میآید؟
کودکی سوخت در آتش به فغان، هیچ نگفت
مادری ساخت به اندوه نهان، هیچ نگفت
شکست باورت، ای کوه! پشت خنجر را
نشاند در تب شک، غیرت تو باور را
علی بود و همراز او فاطمه
و گلهای روییده در باغشان
اینان که به شوق تو بهراه افتادند
دلسوختگان صحن گوهرشادند
آنسو نگران، نگاه پیغمبر بود
خورشید، رسول آه پیغمبر بود