تویی که نام تو در صدر سربلندان است
هنوز بر سر نی چهرۀ تو خندان است
عمریست انتظار تو ای ماه میکشم
در انتظار مهر رخت آه میکشم
صبحی دگر میآید ای شب زندهداران
از قلههای پر غبار روزگاران
به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است
همانقدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است
ما را دلیست چون تن لرزان بیدها
ای سرو قد! بیا و بیاور نویدها
زندگی جاریست
در سرود رودها شوق طلب زندهست
یکی از همین روزها، ناگهان
تو میآیی از نور، از آسمان
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بیکفنت را