گفت رنجور دلش از اثر فاصلههاست
آن که دلتنگ رسیدن به همه یکدلههاست
امروز که انتهای دنیای من است
آغاز تمام آرزوهای من است
با بال و پری پر از کبوتر برگشت
هم بالِ پرندههای دیگر برگشت
سرباز نه، این برادران سردارند
پس این شهدا هنوز لشکر دارند
«اَلا یا اَیها السّاقی اَدِر کأسا و ناوِلها»
که درد عشق را هرگز نمیفهمند عاقلها
آهسته میآید صدا: انگشترم آنجاست!
این هم کمی از چفیهام... بال و پرم آنجاست
یک دختر و آرزوی لبخند که نیست
یک مرد پر از کوه دماوند که نیست
دلم میخواست عطر یاس باشم
کنار قاسم و عباس باشم
ای رسول خدای را همدم!
در حریم رسالتش مَحرم
ميان غربت دستان مکه سر بر کرد
مُحمّد عربى، مکه را منوّر کرد
راضی به جدايی از برادر نشده
با چند اماننامه کبوتر نشده
ای بانویی که زنده شد عصمت به نام تو
پیک خداست حامل عرض سلام تو
از دید ما هر چند مشتی استخوان هستید
خونید و در رگهای این دنیا روان هستید