ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
ای قوم به حج آمده در خویش نپایید
از خود بهدرآیید که مهمان خدایید
دل را به نور عشق صفا میدهد نماز
جان را به ياد دوست جلا میدهد نماز
عمری به جز مرور عطش سر نکردهایم
جز با شرابِ دشنه گلو تر نکردهایم
ماه غریب جادّهها، همسفر نداشت
شب در نگاه ماه، امید سحر نداشت
این چه خروشیست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
دل به دریا زد و دل از او کند
گرچه این عشق شعلهور شده بود
بهار آمد بهار من نیامد
گل آمد گلعذار من نیامد