کلامش سنگها را نرم میکرد
دلِ افسردگان را گرم میکرد
هر زمانی که شهیدی به وطن میآید
گل پرپر شده در خاطر من میآید
دشمن که به حنجر تو خنجر بگذاشت
خاموش، طنین نای تو میپنداشت
هر چند قدش خمیده، امّا برپاست
چندیست نیارمیده، امّا برپاست
ازل برای ابد ملک لایزالش بود
چه فرق میکند آخر، که چند سالش بود