گفتیم آسمانی و دیدیم، برتری
گفتیم آفتابی و دیدیم، بهتری
امروز که انتهای دنیای من است
آغاز تمام آرزوهای من است
با بال و پری پر از کبوتر برگشت
هم بالِ پرندههای دیگر برگشت
«بشنو از نی چون حکایت میکند»
شیعه را در خون روایت میکند
پیغمبرانه بود ظهوری که داشتی
خورشید بود جلوۀ طوری که داشتی
یک دختر و آرزوی لبخند که نیست
یک مرد پر از کوه دماوند که نیست
کویر خشک حجاز است و سرزمین مناست
مقام اشک و مناجات و سوز و شور و دعاست
این خانواده آینههای خداییاند
در انتهای جادۀ بیانتهاییاند