ستمگران همه از خشم، شعلهور بودند
به خون چلچله از تیغ تشنهتر بودند
اگر به شکوه، لب خویش وا کند زهرا
مدینه را به خدا کربلا کند زهرا
اگر خدا به زمین مدینه جان میداد
و یا به آن در و دیوارها دهان میداد
هوا بهاری شوقت، هوا بهاری توست
خروش چلچله لبریز بیقراری توست
به غیر تو که به تن کردهای تماشا را
ندید چشم کسی ایستاده دریا را