انبوه تاول بر تنت سر باز کرده
این هم نشان دیگری از سرفرازیست
دوباره لرزش دست تو بیشتر شده است
تمام روز تو در این اتاق سر شده است
از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
این آفتاب مشرقی بیکسوف را
ای ماه! سجده آر و بسوزان خسوف را
با هم صدا کردند ماتمهای عالم را
وقتی جدا کردند همدمهای عالم را
مالک رسیده است به آن خیمۀ سیاه
تنها سه چار گام...نه... این گام آخر است!
عمری به جز مرور عطش سر نکردهایم
جز با شرابِ دشنه گلو تر نکردهایم
هنوز اسیر سکوت تواند زندانها
و پایبند نگاهت دل نگهبانها
افتاده بود در دل صحرا برادرش
مانند کوه، یکه و تنها، برادرش
هرچند نفس نمانده تا برگردیم
با این دل منتظر، کجا برگردیم؟
امام رو به رهایی عمامه روی زمین
قیامتی شد ـ بعد از اقامه ـ روی زمین