ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
کلامش سنگها را نرم میکرد
دلِ افسردگان را گرم میکرد
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
ایرانم! ای از خونِ یاران، لالهزاران!
ای لالهزارِ بی خزان از خونِ یاران!
آیا چه دیدی آن شب، در قتلگاه یاران؟
چشم درشت خونین، ای ماه سوگواران!...
این چه خروشیست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست