خواهرش بر سینه و بر سر زنان
رفت تا گیرد برادر را عنان
پیشانیات
از میان دیوار میدرخشد
به گونۀ ماه
نامت زبانزد آسمانها بود
رساندهام به حضور تو قلب عاشق را
دل رها شده از محنت خلایق را
تو همچون غنچههای چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
در ساحل جود خدا باران گرفته
باران نور و رحمت و احسان گرفته
سیلاب میشویم و به دریا نمیرسیم
پرواز میکنیم و به بالا نمیرسیم