ای کاش مردم از تو حاجت میگرفتند
از حالت چشمت بشارت میگرفتند
سرباز نه، این برادران سردارند
پس این شهدا هنوز لشکر دارند
«اَلا یا اَیها السّاقی اَدِر کأسا و ناوِلها»
که درد عشق را هرگز نمیفهمند عاقلها
آهسته میآید صدا: انگشترم آنجاست!
این هم کمی از چفیهام... بال و پرم آنجاست
دلم میخواست عطر یاس باشم
کنار قاسم و عباس باشم
دگر چه باغ و درختی بهار اگر برود
چه بهره از دل دیوانه یار اگر برود
از دید ما هر چند مشتی استخوان هستید
خونید و در رگهای این دنیا روان هستید