میگوید از شکستن سرو تناورش
این شیرزن که مثل پدر، مثل مادرش...
پیشانیات
از میان دیوار میدرخشد
به گونۀ ماه
نامت زبانزد آسمانها بود
ای قوم به حج آمده در خویش نپایید
از خود بهدرآیید که مهمان خدایید
دل را به نور عشق صفا میدهد نماز
جان را به ياد دوست جلا میدهد نماز
زنی شبیه خودش عاشق، زنی شبیه خودش مادر
سپرده بر صف آیینه دوباره آینهای دیگر
بهار آمد بهار من نیامد
گل آمد گلعذار من نیامد
گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی
از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی