گریه بود اولین صدا، آری!
روز اول که چشم وا کردیم
خواهرش بر سینه و بر سر زنان
رفت تا گیرد برادر را عنان
تو کیستی که ز دستت بهار میریزد
بهار در قدمت برگ و بار میریزد
رفتی و این ماجرا را تا فصل آخر ندیدی
عبّاس من! دیدی امّا مانند خواهر ندیدی
گودال قتلگاه است، یا این که باغ سیب است؟
این بوی آشنایی از تربت حبیب است
بیزره رفت به میدان که بگوید حسن است
ترسی از تیر ندارد زرهش پیرهن است...
هرچند، نامِ نیک، فراوان شنیدهایم
نامی، به با شکوهی زینب، ندیدهایم
سوارِ گمشده را از میان راه گرفتی
چه ساده صید خودت را به یک نگاه گرفتی