وقتی خدا بنای جهان را گذاشته
در روح تو سخاوت دریا گذاشته
در سکوتی لبالب از فریاد گوشه چشمی به آسمان دارد
یک بغل بغض و تاول و ترکش، یک بغل بغض بیکران دارد
برخاستم از خواب اما باورم نیست
همسنگرم! همسنگرم! همسنگرم! نیست
خبر این بود که یک سرو رشید آوردند
استخوانهای تو را در شب عید آوردند
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بیکفنت را