گل کرده در ردیف غزلهای ما حسین
شوری غریب داده به این بیتها حسین
امشب شهادتنامۀ عشاق امضا میشود
فردا ز خون عاشقان، این دشت دریا میشود
بوی بهشت میوزد از کربلای تو
ای کشتهای که جان دو عالم فدای تو
آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
توفان خون ز چشم جهان جوش میزند
بر چرخ، نخل ماتمیان دوش میزند!
مرا از حلقۀ غمها رها کن
مرا از بند ماتمها رها کن
همیشه خاک پای همسفرهاست
سرش بر شانۀ خونینجگرهاست
زندگی جاریست
در سرود رودها شوق طلب زندهست
مرا بنویس باران، تا ببارم
یکی از داغداران... تا ببارم
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
نه پاره پاره پاره پیکرت را
نه حتّی مشتی از خاکسترت را