تا نگردیدهست خورشید قیامت آشکار
مشتِ آبی زن به روی خود، ز چشمِ اشکبار
با ریگهای رهگذر باد
در خیمههای خسته بخوانید
کمر بر استقامت بسته زینب
که یکدم هم ز پا ننشسته زینب
بیتو چه کند مولا؟ یا فاطمة الزهرا
افتاده علی از پا، یا فاطمة الزهرا
ماه فرو ماند از جمال محمد
سرو نباشد به اعتدال محمد
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
دستی كه طرح چشم تو را مست میكشید
صد آسمان ستاره از آن دست میكشید
بیاور با خودت نور خدا را
تجلیهای مصباح الهدی را