دل جام بلی ز روی میل از تو گرفت
تأثیر، ستارهٔ سهیل از تو گرفت
جبریل گل تبسّم آورد از عرش
راهی غدیر شد خُم آورد از عرش
دین را حرمیست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
دل در صدف مهر علی، دل باشد
جانها به ولایش متمایل باشد
تنها نه خلیل را مدد کرد بسی
شد همنفس مسیح در هر نفسی
هنوز گریه بر این جویبار کافی نیست
ببار، ابر بهاری، ببار! کافی نیست
برخاست، که عزم و استواری این است
بنشست، که صبر و بردباری این است
بىسر و سامان توام يا حسين
دست به دامان توام يا حسين
علی که بی گل رویش، جهان قوام نداشت
بدون پرتو او، روشنی دوام نداشت