برای از تو سرودن، زبان ما بستهست
که در برابر تو، شعر، دست و پا بستهست
رو به زیبایی او چشم تماشاست بلند
سمت بخشندگیاش دست تمناست بلند
دلم کجاست تا دوباره نذر کربلا کنم
و این گلوی تشنه را شهید نیزهها کنم
این جاده که بیعبور باقی مانده
راهیست که سمت نور باقی مانده
باز هم آب بهانه شد و یادت کردم
یادت افتادم و با گریه عبادت کردم
آنسو نگران، نگاه پیغمبر بود
خورشید، رسول آه پیغمبر بود
چند روزیست فقط ابر بهاری شب و روز
ابر گریانی و جز اشک نداری شب و روز