آن را که ز دردِ دینش افسونی هست
در یاد حسین، داغ مدفونی هست
تا داشتهام فقط تو را داشتهام
با نام تو قد و قامت افراشتهام
لب خشک و داغی که در سینه دارم
سبب شد که گودال یادم بیاید
مسیح، خوانده مرا، وقت امتحان من است
زمان، زمانِ رجزخوانی جوان من است
غم با نگاه خیس تو معنا گرفته
یک موج از اشک تو را دریا گرفته