ای بزرگ خاندان آبها
آشنای مهربان آبها
چگونه جمع کند پارههای جانش را؟
به خیمهها برساند تن جوانش را
چه آتشیست که در حرف حرف آب نشسته
که روضه خوانده که بر گونهها گلاب نشسته؟
وعدهای دادهای و راهی دریا شدهای
خوش به حال لب اصغر كه تو سقّا شدهاى
سلام ما به حسین و سفیر عطشانش
که در اطاعت جانان، گذشت از جانش