ماییم و شکوهِ نصر انشاءالله
قدس است و شکستِ حصر انشاءالله
صدای لرزش مسجد به چشم میآمد
چه میگذشت که رحمت به خشم میآمد
تو آمدی و بهشت برین مکه شدی
امان آمنه بودی امین مکه شدی
کبود غیبت تو آسمان بارانیست
و کار دیدۀ ما در غمت گلافشانیست
تو ای تجلّی عصمت! ظهور خواهی کرد
به جام لاله، شراب طهور خواهی کرد
کنار پنجرهفولاد، گریه مغتنم است
در این حریم برای تو گریه محترم است
مدینه ماه تو آمادۀ سفر شده است
نشان کوچ، در آیینه جلوهگر شده است
نبی به تارک ما تاج افتخار گذاشت
برای امت خود فخر و اقتدار گذاشت
با آنکه دلم شکستۀ رنج و غم است
در راه زیارت تو، ثابتقدم است
اوقات شریف ما به تکرار گذشت
مانند همیشه کار از کار گذشت
ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دلسوختۀ آتش آهش باشیم
ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانهروز در ذکر و ثنا
با فرق شکسته، دل خون، چهرۀ زرد
از مسجد کوفه باز میگردد مرد
وقتی که شدهست عاشق مولا، حر
ای کاش نمیشد این چنین تنها، حر
شنیدم از لب باد صبا حسین حسین
نوای ما، دم ما، شور ما، حسین حسین
چه اضطراب و چه باکى ز آفتاب قیامت
که زیر سایۀ این خیمه کردهایم اقامت
هنوز داشت نفس میکشید؛ دیر نبود
مگر که جرعۀ آبی در آن کویر نبود
نبود غیر حرامی، به هرطرف نگریست
ولی خروش برآورد: «یاری آیا نیست؟»
ای بال و پر و پهنه و پرواز حسین
ای خون خدا خون سرافراز حسین
شنیده بود شهادت طنین گامت را
چه خوب داد خدا پاسخ سلامت را
کسی که عشق بُوَد محو بردباری او
روان به پیکر هستیست لطف جاری او
موعود خدا، مرد خطر میخواهد
آری سفر عشق، جگر میخواهد
پیوسته نماز در قیام است حسین
هفتاد و دو حج ناتمام است حسین
بد نیست که از سکوت تنپوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی