داره قلبم با نفسای زخمی تو می‌زنه
رو لبای خشک تو ردّ اشک چشای منه

سرخی چشمای تو بی‌تابم کرده
کاش می‌شد سقا با دست پر برگرده

دست و پا نزن تو آغوش من
علی جان بمون تا نمی‌ره رباب
تشنه‌کام من تلظی نکن
یه کم توی آغوش مادر بخواب

می‌شه ناامید، امید آخرم
هستی رباب، علی اصغرم