چیست این چیست که از دشت جنون میجوشد؟
گل به گل، از ردِ این قافله خون میجوشد
درختان را دوست میدارم
که به احترام تو قیام کردهاند
بر سر درِ آسمانیِ این خانه
دیدم مَلَکی نشسته چون پروانه
چو موج از سفر ماهتاب میآید
از آب و آینه و آفتاب میآید
هر گاه که یاس خانه را میبویم
از شعر نشان مرقدت میجویم
نفسی به خون جگر زدم، که لبی به مرثیه وا کنم
به ضریحِ گمشده سر نهم، شبِ خویش وقف دعا کنم
تا گل به نسیم راه در میآید
از خاک بوی گیاه در میآید