هله! ای باد که از سامره راهی شدهای
از همان شهر پر از خاطره راهی شدهای
سامرا از غم تو جامهدران است هنوز
چشم «نرگس» به جمالت نگران است هنوز
گرچه صد داغ و هزاران غم سنگین داریم
چشم امّید به فردای فلسطین داریم
آن صدایی که مرا سوی تماشا میخواند
از فراموشیِ امروز به فردا میخواند
شب همان شب که سفر مبدأ دوران میشد
خط به خط باور تقویم، مسلمان میشد
کشتی باورمان نوح ندارد بیتو
زندگی نیز دگر روح ندارد بیتو
جامعه، دوزخی از مردم افراطی بود
عقل، قربانی یک قوم خرافاتی بود
هر دم از دامن ره، نوسفری میآمد
ولی این بار دگرگون خبری میآمد
همچنان ما همه از رسم تو خط میگیریم
رفتهای باز مدد از تو فقط میگیریم
گاه جنگ است به مرکب همه زین بگذارید
آب در دست اگر هست زمین بگذارید
چون بر او خصم قسم خوردۀ دین راه گرفت
بانگ برداشت، مؤذّن كه: خدا! ماه گرفت
چشم وا کن اُحُد آیینهٔ عبرت شده است
دشمن باخته بر جنگ مسلط شده است