گر چه از غم، شکسته بالِ من است
اشک من شاهد ملالِ من است
ای که دل غریب من، با تو شد آشنا، رضا
اشک من است پنجه در پنجرۀ تو یا رضا
صبح است و در بزم چمن، هر گل تبسمّ میکند
باغ از طراوت، حُسن یوسف را تجسّم میکند
بر او سلام که شایستۀ سلام است او
که از سلالۀ ابن الرضا، به نام است او