ای در منای عشق خدا جانفدا حسین
در پیکر مبارزه خون خدا حسین
همچون نسیم صبح و سحرگاه میرود
هرکس میان صحن حرم راه میرود
آه میکشم تو را با تمام انتظار
پر شکوفه کن مرا، ای کرامت بهار
زن، رشک حور بود و تمنّای خود نداشت
چون آسمان نظر به بلندای خود نداشت