همین که بهتری الحمدلله
جدا از بستری، الحمدلله
چه رنجها که به پیشانی تو دیده نشد
که غم برای کسی جز تو آفریده نشد
پروندۀ جرم مستند را چه کنم؟
شرمندگی الی الابد را چه کنم؟
در خاک دلی تپنده باقی ماندهست
یک غنچۀ غرق خنده باقی ماندهست
در سرم پیچیده باری، های و هوی کربلا
میروم وادی به وادی رو به سوی کربلا
رود از جناب دریا فرمان گرفته است
یعنی دوباره راه بیابان گرفته است
در شور و شر حجاز تنهاست علی
در نیمهشبِ نماز تنهاست علی
آن جانِ جهانِ جود برمیگردد
ـ بر اجدادش درود ـ برمیگردد
کسی محبت خود یا که برملا نکند
و یا به طعنه و دشنام اعتنا نکند
کی میشود شبیهِ تو پیدا؟ علی علی
بعد از تو خاک بر سر دنیا، علی علی
پرواز آسمانی او را مَلک نداشت
ماهی که در اطاعت خورشید شک نداشت
منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود
خانههای آن کسانی میخورد در، بیشتر
که به سائل میدهند از هرچه بهتر بیشتر
ازل برای ابد ملک لایزالش بود
چه فرق میکند آخر، که چند سالش بود