من شعر خوبی گفتم امّا او
از شعر من یک شعر بهتر گفت
ابرهای سیاه میگریند
باز باران و باز هم باران
ای عزّت را گرفته بی سر بر دوش
وی تنگ گرفته عشق را در آغوش
هنوز مانده بفهمیم اینکه کیست علی
برای عشق و عدالت غریب زیست علی
این زن کسی را ندارد تا سوگواری بیاید؟
یک گوشه اشکی بریزد یا از کناری بیاید؟
داغ تو اگرچه روز را شام کند
دشمن را زهر مرگ در کام کند
آیینه، اشکِ کودکان؛ قرآن، علیاصغر
ای مشک! در سینه نمیگنجد دلم دیگر
یا شب افغان شبی یا سحر آه سحری
میکند زین دو یکی در دل جانان، اثری
دلم شور میزد مبادا نیایی
مگر شب سحر میشود تا نیایی