از کار تو تا که سر درآورد بهشت
خون از مژگان تر درآورد بهشت
عمری به جز مرور عطش سر نکردهایم
جز با شرابِ دشنه گلو تر نکردهایم
شبی ابری شدم سجاده را با بغض وا کردم
به باران زلال چشمهایم اقتدا کردم
کمتر کسیست در غم من، انجمن کند
از من سخن بیاورد، از من سخن کند
دوباره بوی خوش مشک ناب میآید
شمیم توست که با آب و تاب میآید
دختر خورشید و ماه، زهرۀ زهرا
آن که کرامات او گذشته ز احصا
گفتم چگونه از همه برتر بخوانمت
آمد ندا حبیبۀ داور بخوانمت
یاعلیُ یاعظیمُ یاغفورُ یارحیم
ماه رحمت باز رفت و همدم حسرت شدیم