دلا ز معرکه محنت و بلا مگریز
چو گردباد به هم پیچ و چون صبا مگریز
بیان وصف تو در واژهها نمیگنجد
چرا که خواهر صبری و دختر نوری
او هست ولی نگاهِ باطل از ماست
دیوارِ بلندِ در مقابل از ماست
خورشید، گرمِ دلبری از روی نیزهها
لبخند میزند سَری از روی نیزهها
ما خیل بندگانیم، ما را تو میشناسی
هر چند بیزبانیم، ما را تو میشناسی
ز آه سینۀ سوزان ترانه میسازم
چو نی ز مایۀ جان این فسانه میسازم
اینان که به شوق تو بهراه افتادند
دلسوختگان صحن گوهرشادند
بر عهد بزرگ خود وفا کرد عمو
نامرد تمام کوفیان، مرد عمو