حسی درون توست که دلگیر و مبهم است
اینجا سکوت و ناله و فریاد درهم است
امشب شهادتنامۀ عشاق امضا میشود
فردا ز خون عاشقان، این دشت دریا میشود
پس سرخ شد عمامۀ آن سیّد جلیل
تیغ آن چنان زدند که لرزید جبرئیل
بر روی نیزه ماه درخشان برای چه؟
افتاده کنج صومعه قرآن برای چه؟
سر زد ز شرق معركه، آن تیغ گرمْسیر
عشق غیور بود و برآمد به نفی غیر
دل میبرد از گنبد خضرا شالش
آذین شده کربلا به استقبالش
سر به دریای غمها فرو میکنم
گوهر خویش را جستجو میکنم